Boże Narodzenie w Mowach Stołowych

Mowa nr 4202 (WA TR 4): Myśli doktora Marcina Lutra o narodzinach Chrystusa. Anno Domini 1538 25 grudnia w Wigilię Doktor Luter był bardzo szczęśliwy, a wszystkie jego przemówienia, pieśni i myśli dotyczyły wcielenia Chrystusa, naszego Zbawiciela, i z głębokimi westchnieniami mówił: „Ach, my, biedni ludzie, jesteśmy tacy zimni i leniwi przeciwstawiamy się tej wielkiej radości, która nas spotkała i wyszła nam na dobre! I jest to największe błogosławieństwo, które dalece przewyższa wszelkie inne dzieła stworzenia. A jeśli nadal tak słabo wierzymy, to jest nam to ogłaszane przez aniołόw i to, co śpiewają niebiańscy teolodzy i kaznodzieje i tak się radują tym radują, a ich śpiew jest piękną pieśnią, która w skrócie jest sumą całej religii chrześcijańskiej. Bo Gloria in excelsis Deo, chwała Bogu na wysokościach , jest najwyższym uwielbieniem. Tego nam życzą i przynoszą nam w tym Chrystusie. Świat bowiem po upadku Adama nie zna ani Boga, ani stworzeń, lecz żyje poza chwałą Bożą i nie Jego chwali, nie wychwala ani nie wysławia. O, jakie piękne i zabawne myśli miałby człowiek, gdyby nie upadł! Jakżeby spekulował na temat Boga we wszystkich stworzeniach, że widziałby Bożą wszechmoc, mądrość i dobroć nawet w najmniejszym i najskromniejszym kwiecie! Zaprawdę bowiem widok i kontemplacja całego Bożego stworzenia, a zwłaszcza naiwnych, ubrań i ozdόb ziemi, dowodzi, że nasz Pan Bóg jest tak mądry i artystyczny, iż nikt nie będzie w stanie Go naśladować. Takie rzeczy byłyby wychwalane przez Adama i jego potomków, dlatego teraz trwa ten żałosny, rujnujący upadek, a Stwórca jest bluźniony i zniesławiany.”

Mowa nr 5528 (WA TR 5): Narodziny Chrystusa. Śpiewajcie, drogie dzieci, śpiewajcie o nowo narodzonym dziecku! Bo jeśli nie zaśpiewamy Jemu, to komu będziemy śpiewać? Jest cicho, to Turcja, Judea i Grecja. Przynajmniej śpiewają: kochani aniołowie wciąż śpiewają i dziwią się tym narodzinom, bo są dla nich za głębokie i za wysokie, bo upadają i widzą głębiny w piekle, to jest, w ciele, wkrótce widzą w niebie i ujrzę Go w Jego majestacie, i nie mogę się dziwić, że Najwyższy Majestat uniża się tak głęboko, a z kolei Najniższy jest Najwyższym.