Elisabeth Bucer
![]() |
Panorama Strasburga |
Z czasów pobytu w klasztorze w liście Bucera do palatyna Fryderyka z 1546 roku jest wzmiankowana informacja, że już w pierwszym roku życia w klasztorze Elisabeth uległa ona poważnemu wypadkowi. Leczono ją i uzdrowiono w Wormacji, gdzie prawdopodobnie towarzyszył jej szwagier. Bucer opowiada także o innych chorobach i dalszych wyjazdach do lekarzy w Wormacji… Przeorysza w Lobenfeld w swoim piśmie z 1557 roku stwierdziła nawet, że Elisabeth nie zostałaby przyjęta do klasztoru, gdyby wiedziano o jej chorobie. Powodem przybycia do klasztoru mόgł być także jej „chorowity charakter”. Siostra i szwagier mogli być zajęci opieką nad bratem Endrisem i własnymi dziećmi i „odesłać” chorą Elisabeth do klasztoru, prawdopodobnie podstępem, o którym wspomniał Bucer. Od 1517 roku zajmował się nią wormacki lekarz Theobald Fettich.
Elisabeth opuściła klasztor najpóźniej w 1522 roku i latem tego roku poślubiła Martina Bucera w Landstuhl. Nie wiadomo, w jaki sposób para poznała się. Mogli się jednak spotkać w Heidelbergu, do ktόrego należał administracyjnie klasztor Lobenfeld, lub w Wormacji, gdzie Bucer przebywał czasowo w 1521 roku, albo w klasztorze Lobenfeld. Jak wynika z pisemnego komunikatu skierowanego do Hectora Poemera w Norymberdze z 19 stycznia 1523 roku, Bucer początkowo utrzymywał tajemnicę małżeństwa. Para przybyła do Weissenburg w Alzacji w drodze do Strasburga na początku 1523 roku, gdzie Bucer zapisał się na sześć miesięcy jako kaznodzieja na prośbę pastora Heinricha Motherera. Po śmierci nastawionego na Reformację Franza von Sickingena w maju 1523 roku Bucer i Motherer uciekli do Strasburga ze swoimi ciężarnymi konkubinami. Tam zastrzeżenia budził żonaty kaznodzieja Bucer, któremu początkowo zakazano głoszenia kazań i działalności duchowej. W tym czasie napisał list do Huldrycha Zwingliego z pytaniem, czy nie powinien przybyć do Zurychu. Tamtejsza rada miejska opowiedziała się za wprowadzeniem reform Kościoła, a kwestia celibatu przestała odgrywać znaczącą rolę w życiu religijnym miasta. Po tym, jak Bucer obronił się przed radą miejską Strasburga 20 czerwca 1523 roku, mόgł oficjalnie wziąć Elisabeth za żonę i przyjął stanowisko pastora w 1524 roku.
Elisabeth zmarła na zarazę 16 listopada 1541 roku. Para miała łącznie 13 dzieci, z których troje zmarło jeszcze przed śmiercią matki, a kolejne dwoje zmarło w wyniku tej samej epidemii. Rok po śmierci Elisabeth Martin Bucer poślubił Wibrandis Rosenblatt, wdowę po reformatorze Wolfgangu Capito. Życzeniem Elisabeth było, aby zapewnić utrzymanie dzieciom w czasach, ktόre odbiegały znacząco od polityki prorodzinnej naszej codzienności. Kiedy Bucer wyjechał do Cambridge w 1549 roku, z dzieci z Elisabeth żył jeszcze tylko syn Natanael z zaburzeniami rozwoju intelektualnego, o którego opiekę Martin starał się w klasztorze Lobenfeld od 1546 roku.
Literatura:
1. D. Ebert, Elisabeth Silbereisen. Bürgertochter, Klosterfrau, Ehefrau des Reformators Martin Bucer. Familie und Lebensstationen (= Heimatverein Kraichgau e.V. Sonderveröffentlichung. 24), 2000, 35-42.
2. D. Ebert, Elisabeth Bucer geborene Silbereisen (1495-1541). In: E.-M. Bachteler, P. Ziegler (Hrsg.): Auf zur Reformation. Selbstbewusst, mutig, fromm – Frauen gestalten Veränderung, 2016, 84-89.
Komentarze
Prześlij komentarz