Przyczyną powstania pisma „O mianowaniu ministrów Kościoła” („De instituendis ministris Ecclesiae“) jest kontakt Marcina Lutra ze czeskimi zwolennikami nauk Jana Husa. Wittenberski Reformator był uważany za obrońcę Husa od dysputacji lipskiej w 1519 roku (por. WA BR 1,185,416-418). Husycki kaznodzieja Gallus Cahera napisał do doktora Lutra w 1523 roku, by porozmawiać o wewnętrznych problemach tego ruchu (WA 10 II,172-174). Husyci byli postrzegani jako heretycy przez papieża, nie mieli rozbudowanej hierarchii kościelnej. W tej sytuacji trudno było zorganizować instytucjonalnie Kościόł. Cahera liczył, że pismo do Lutra spowoduje ostateczne oderwanie się husytόw od Rzymu i włączenie tego ruchu do wittenberskiej Reformacji. Omawiany traktat Marcina Lutra jest zatem niejako odpowiedzią na wnioski czeskiego duchownego (por. WA BR 3,786,364, 15-17).
Cel uniezależnienia powołań kapłańskich wśrόd husytόw od papiestwa okazał się niemożliwy do zrealizowania. Ci byli powoływani (ordynowani) przez parafie, jednak ich podstawowym zadaniem nie było głoszenie Słowa Bożego, a sprawowanie mszy i odpuszczanie grzechόw. Wittenberski Reformator wyjaśnia w husytom w traktacie, na czym polega zorientowane na Ewangelię powołanie na urząd. Sami parafianie powinni poczuć się sługami Słowa zgodnie z powszechnym kapłaństwem wiernych i wybrać spośród siebie kandydata cieszącego się dużym uznaniem. W „De instituendis ministris Ecclesiae“ doktor Luter proponuje po raz pierwszy rytuał ordynacji – położenie rąk na głowie wybranego na urząd kandydata. Pomysł spotkał się z pozytywnym odbiorem w Czechach, a na przestrzeni lat był istotnym elementem powoływania na urząd (ordynacji) w Kościele ewangelickim.
„De instituendis ministris Ecclesiae“ znajduje się kartach Edycji Weimarskiej w tomie 11 (WA 11,169-196).
Literatura:
M. Krarup, Ordination in Wittenberg. Die Einsetzung in das kirchliche Amt in Kursachsen zur Zeit der Reformation, BHTh 141, 2007, 57-67.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz