Heidelberg, starówka widziana z zamku. Foto: K. Basiński |
Duszpasterski aspekt scholastycznej teologii chwały (theologia gloriae) akcentuje to, co dobre w człowieku i propaguje pozytywny obraz jednostki. Teologia krzyża (theologia crucis) uwydatnia rozterki natury ludzkiej w świetle wiary oraz pokazuje grzech w świetle Bożego przebaczenia. Ofiara wielkopiątkowa nie została złożona przez człowieka dla chwały Boga zgodnie z theologia gloriae, a jest wyznacznikiem bezgraniczna miłość Boża do nas grzeszników. Teza 28 dobitnie wskazuje na pocieszenie dla każdego człowieka w słowach: „amor hominum fit a suo diligibile, amor die creat suum diligibile” (grzesznicy są piękni, ponieważ są kochani, nie zaś - są kochani, ponieważ są piękni).
Gdy doktor Marcin Luter wracał z Heidelbergu do Wittenbergi, pisał w liście do swego „drogiego Spalatina” o odrzuceniu przez profesorów uniwersyteckich w Heidelbergu jego koncepcji miłości wypływającej z Ofiary Wielkopiątkowej (WA BR 1,75,173-174). Środowisko naukowe okazało się nieprzychylne stawianym przez niego tezom, natomiast słuchacze (studenci) przejęli bardzo szybko myśli Reformatora i na ich podstawie rozpoczęli Odnowę Kościoła w niedługim czasie, najczęściej na Południu Niemiec. Wśród nich byli Martin Bucer, przyszły reformator Strasburga, Johannes Brenz, reformator Schwäbisch Hall i Szwabii, Erhard Schnepf, reformator Wimpfen, Theodor Billican, reformator Nördlingen i Philipp Melanchthon, przyszły profesor uniwersytecki w Wittenberdze, najbliższy współpracownik i przyjaciel Marcina Lutra.
Treść 28 tez teologicznych wygłoszonych przez Reformatora 26 kwietnia 1518 roku w Heidelbergu znajdziecie Państwo TUTAJ.
Literatura:
Ch. Möller, M. Heymel, P. Goes, Ich hab einen besseren Sorger. Luthers seelsorgliche Theologie, 2017, 80-84.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz