Marcin Luter w cytatach

Kości ół targowy (Marktkirche) i stary ratusz (na pierwszym planie) w Hanowerze Były kanclerz RFN Gerhard Schröder, honorowy obywatel miasta Hanower, rozważał latem 2016 roku podarowanie miastu dzieła sztuki Markusa Lüpertza. Jako członek Kościoła ewangelickiego pomyślał o Marktkirche, siedzibie Biskupa Krajowego. Idea okna kościelnego rozwinęła się z pierwszego pomysłu na rzeźbę – drugiego współczesnego pomnika Marcina Lutra. Konkretne dyskusje z Markusem Lüpertzem, Gerhardem Schröderem, Reinhardem Scheibe, Hansem-Martinem Heinemannem i pastorem kościoła Marktkirche Hanną Kreisel-Liebermann miały miejsce jesienią tego samego roku. Wymiana poglądów na temat kościelnego, kulturalnego i intelektualno-historycznego znaczenia Reformacji oraz na temat Marcina Lutra była niezwykle owocna. Pomysł staje się konkretny w projekcie: okno reformacyjne dla Marktkirche. 9 stycznia 2017 rada parafialna Marktkirche przyjmuje z wdzięcznością do wiadomości, że Gerhard Schröder, honorowy obywatel miasta...

Klemens VII Giulio de' Medici był synem, prawdopodobnie nieślubnym, Giuliano di Piero de' Medici z Florencji, który już w chwili narodzin syna padł ofiarą spisku Pazzi, oraz Fioretty Gorini. W młodym wieku wstąpił do Zakonu św. Jana, a później został przeorem w Kapui. Jego kuzyn, papież Leon X ( TUTAJ ), ogłosił go synem Medyceuszy z tajnego małżeństwa. Giulio de”Medici był w stanie przejąć liczne beneficja: - arcybiskup Florencji (od 9 maja 1513) - biskup Albii (1513–1515) - arcybiskup Narbonne (od 14 lutego 1515) - administrator apostolski diecezji Albenga (1517–1518) - biskup Bolonii (1518–1518) - administrator apostolski archidiecezji Embrun (1510–1511) - administrator apostolski diecezji Ascoli Piceno (1518–1518) - biskup Egeru (1520–1523) - administrator apostolski biskupstwa Worcester (1521–1522) Wyniesiony do godności kardynała 23 września 1513, papież Leon X mianował go kardynałem diakonem tytularnego diakonatu S. Maria in Domnica- 29 września 1513....

Rozdział myśli teologicznej średniowiecza miał iście architektoniczne konsekwencje. Dla uczonych via antiqua i via moderna wybudowano na wydziale teologicznym uniwersytetu w Tybindze osobne wejścia (schody). Foto: K. Basiński Rozróżnienie dwóch nurtów teorii i praktyki naukowej w XIV i XV wieku - obie ścieżki (viae) wyznaczają spór Boecjusza o ciągłe pytanie o rzeczywistość przynależną do tego, co ogólne (uniwersalia). Oprócz starszej idei „realistycznej” (Tomasz z Akwinu, Duns Szkot), w późniejszej scholastyce pojawiła się koncepcja „nominalistyczna” (Ockham), tak że realiści podążali via antiqua, a nominaliści via moderna. Rozróżnienie dotyczyło poszczególnych dyscyplin (logiki, gramatyki) oraz nauczania według porządku panującego w szkołach i na uniwersytetach. Za obroną właściwej drogi kryły się także konkretne interesy Kościoła, władz i nauczycieli akademickich, którzy trwali na swoich „ścieżkach”, nie czyniąc znaczących postępów. Wraz z rosnącym wpływem humanizmu sprawiło to, że ...

Panorama Strasburga Była córką sklepikarza Jakoba Silbereisena, który jako imigrant wżenił się w szanowaną rodzinę Pallas/Ballas, dlatego w różnych źródłach Elisabeth jest nazywana także Elisabeth Pallas. Oprócz córki Elisabeth Jakob i Anna Silbereisen mieli także starszą córkę Annę i syna Endrisa, który prawdopodobnie miał zaburzenia rozwoju intelektualnego. Lata urodzenia dzieci oraz porządek chronologiczny Elżbiety i jej brata Endrisa nie są znane. Elisabeth urodziła się w Mosbach ok. 1495 roku. Rodzice, zmarli w 1511 roku, pozostawili potomkom prawdopodobnie znaczny majątek. Szwagier Elisabeth Jakob Schmid był opodatkowany w Mosbach od 1513 roku według najwyższej stawki od 7 do 10 guldenów. W tym samym roku Elisabeth musiała zapłacić 4 guldeny - fakt, że jest wymieniona jako podatniczka oznacza, że ​​była już pełnoletnia w chwili śmierci rodziców, tj. musiała mieć co najmniej 16 lat, na podstawie których oblicza się rok urodzenia. W 1514 roku ponownie zapłaciła podatek, na rachunku...

Spór antynomistyczny (niem. Antinomistischer Streit) jest sporem teologicznym, który toczył się w kilku fazach w obozie protestanckim. Zaczęło się w 1527 roku i został wznowiony w 1537 roku. W epoce po śmierci Marcina Lutra ponownie pojawiły się kontrowersje wokół kwestii ważności i znaczenia Prawa, czyli Zakonu (starożytnego greckiego: nomos) w życiu chrześcijan. Tłem była doktryna, głoszona wspólnie przez Marcina Lutra i Filipa Melanchtona, jakoby podstawową funkcją Prawa (Zakonu) było przekonanie ludzi, że nie mogą przestrzegać przykazań i dlatego jako grzesznicy zdani są na łaskę Bożą („usus elenchticus”). Jednak już w 1527 roku i ponownie dekadę pόźniej przyjaciel Lutra, Johannes Agricola, kwestionował znaczenie Prawa dla wiary chrześcijańskiej i wyrażał opinię, że prawdziwa pokuta może pochodzić jedynie z wiary. Marcin Luter zareagował kilkoma dysputami przeciwko „antynomianom”, po czym w latach 1537–1540 toczył się tak zwany spór antynomistyczny (czasami nazywany także pierwszy...

Średniowieczna ilustracja przedstawiająca żydowskich lichwiarzy we Francji. W sztuce chrześcijańskiej kapelusz był symbolem Żydów. Od połowy XIII wieku, a coraz częściej w XIV wieku zaczęto stosować znakowanie fizjonomiczne – używanie zniekształconego wizerunku brzydkiego Żyda itp. z haczykowatym nosem i wydatnymi ustami. W okresie późnego średniowiecza do tych oskarżeń religijnych dołączył stereotyp ekonomiczny „Żyda-lichwiarza”, ponieważ zajmowali się handlem pieniędzmi. Chrześcijanom zakazano handlu odsetkami i wymianą – zwłaszcza w jej skrajnej formie zwanej „lichwą”. Dla chrześcijan było to uważane za niehonorowe, oszukańcze i aroganckie. Po reformach kościelnych od 1179 roku wprowadzono powszechny zakaz pożyczania przez chrześcijan pieniędzy na procent. Dla żydowskich handlarzy, którzy nie byli objęci tym zakazem, stworzyło to nową możliwość zarobku – inne zawody miejskie były obecnie zarezerwowane głównie dla członków chrześcijańskich cechów rzemieślniczych lub cechów kupieckich...