 |
| Ruiny klasztoru w Nimbschen |
Historia klasztoru
W 1243 roku margrabia Henryk III Dostojny (1221-1288) założył klasztor żeński Marienthron koło Torgawy jako dar duszpasterski dla zmarłej niedługo wcześniej żony Konstancji Austriaczki . Klasztor otrzymał bogate wyposażenie początkowe: nieruchomości, dwie parafie Altbelgern i Weßnig oraz kościół Torgau, m.in. z własności Wettynów, który był przeznaczony dla klasztoru benedyktynów w Reinhardsbrunn w 1119 roku .
Oprócz zabezpieczenia materialnego margrabiemu udało się legalnie zorzganizować klasztor. Stało się to poprzez inkorporację do zakonu cystersów (1244), z wyznaczeniem męskiego klasztoru opactwa cysterskiego w Pforta na macierzysty klasztor dla sióstr. Mnisi tego opactwa mieli w następnych stuleciach zostać spowiednikami zakonnic, opatom z Pforty przyznano prawo wizytowania klasztoru kobiecego, a także odpowiadali za opiekę duszpasterską i wsparcie w kwestiach ekonomicznych. W 1250 roku papież Innocenty IV (1243–1254) przyznał zakonnicom komunę privilegium zakonu cystersów, ale zakonnice nie otrzymały zwolnienia przez biskupa diecezjalnego Merseburga. Świadczy o tym chociażby dokument biskupi z 1279 roku, który potwierdzał, że Marienthron należał do zakonu cystersów, ale podlegał prawom biskupim.
Klasztor zmieniał dwukrotnie swoją lokalizację. Najpierw rozlokowano do w mieście Grimma w 1250 roku. Budynki szpitalne prawdopodobnie służyły mniszkom jako rezydencja i zostały przebudowane oraz rozbudowane w latach 1250-1270. Jednak przed 1291 rokiek cystersi przenieśli się do nowo wybudowanego klasztoru w pobliżu Nimbschen i tym samym umocnili pozycję swoich margrabiów terytorialnych (Wettynów) na tym terenie. Kościół klasztorny konsekrowano w 1291 roku.
W późnym średniowieczu cysterki z Nimbschen posiadały rozległe posiadłości nad Łabą i Muldą, jednak rozwój systemu dworskiego klasztornego od XIV wieku zatrzymał się, a pod koniec XV wieku ujawniły się trudności finansowe .
Ucieczka zakonnic z opactwa w 1523 roku to jedno ze znanych wydarzeń z ostatniej fazy wspólnoty zakonnej. Z 40 kobiet, 9 zakonnic pozostało w klasztorze, gdy zmarła Margaretha (II) (1509-1536), ostatnia ksieni w Nimbschen. Klasztor jako instytut duchowy został następnie zlikwidowany (1536), działalność prowadził administrator klasztoru do 1542 roku powołany przez elektora Jana Fryderyka I Saskiego (1525–1554).
 |
| Napis: „W tym klasztorze żeńskim żyła w latach 1509-1523 Katarzyna von Bora. 5 kwietnia 1523 została uwolniona przez torgawskiego rajcę miejskiego Leonharda Koppe i wyszła za mąż za doktora Marcina Lutra 13 lipca 1525 w Wittenberdze” |
Od 1550 do 1948 klasztor Nimbschen , należał do Szkoły Książęcej w Grimma. Majątek zsekularyzowanego klasztoru połączono w zarząd szkoły, który odpowiadał za administrację posiadłości.
Z biegiem czasu zabudowania klasztorne popadały w ruinę i służyły do wydobywania materiału budowlanego.
 |
| Dawna studnia klasztoru |
Obok ruin klasztoru znajduje się obecnie hotel "Kloster Nimbschen" z salami konferencyjnymi i stodołą kulturalną. Kompleks hotelowy ucierpiał na skutek powodzi stulecia w 2002 roku. Kamień węgielny pod kaplicę przy ruinach klasztoru położono w Święto Reformacji w 2010 roku.
 |
| Hotel "Kloster Nimbschen" |
 |
| Nowo wybudowana kaplica w Nimbschen |
1. A.-K. Köhler, Geschichte des Klosters Nimbschen. Von der Gründung 1243 bis zu seinem Ende 1536/1542.
2. E. Strauchenbruch, Luthers Hochzeit, 2017, 74-76.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz