W bullli „Exsurge Domine” z 15 czerwca 1520 roku (TUTAJ) zaprzeczono 41 twierdzeniom Marcina Lutra i zażądano bez jakiegokolwiek wyjaśnienia, by sam autor je odwołał. Żądanie to wypływało z czysto formalnego autorytetu papiestwa, a nie z jakichkolwiek niezgodności z Pismem, co było istotne zarówno dla Reformatora, jak i elektora Fryderyka III Mądrego, który oczekiwał od Lutra, by ten obronił poddane przez Leona X twierdzenia w oparciu o Biblię. Doktor Luter uczynił to w piśmie w styczniu 1521 roku „Assertio omnium articulorum Martini Lutheri per bullam Leonis X. novissam damnatorum” (WA 7,94-151), które osobiście przetłumaczył na język niemiecki w marcu 1521 jako „Grund und Ursach aller Artikel D.M. Luthers, so durch römische Bulle unrechtlich verdammt sind” („Powód i przyczyna wszystkich artykułów Doktora Marcina Lutra, które są bezprawnie potępione przez bullę Leona X”; WA 7,309-457). Podczas tłumaczenia wittenberski teolog uprościł zdania i wyostrzył argumenty. Reformator podtrzymuje, że jakikolwiek teologiczny dyskurs musi być oparty na Piśmie Świętym. Autorytet papieski jako argument w dyskusji nie jest ważny bez uzasadnienia biblijnego danej kwestii. Marcin Luter pokazuje, iż jego interpretacja Słowa Bożego jest zgodna z nauką chrześcijańską, przywołując liczne cytaty Ojców Kościoła, w tym Augustyna z Hippony. Reformator krytykuje celowo 41 swoich twierdzeń z bulli „Exsurge Domine”, by nadać im jeszcze większej mocy. Doktor Luter proponuje dogłębne ich uzasadnienie w oparciu o kwestie teologiczne, którymi zajmował się od lat: grzech i Łaska, wiara i niewolna wola, dobre uczynki i Usprawiedliwienie z Wiary. Te tematy są o wiele ważniejsze aniżeli pytania o autorytet papieski i soborów powszechnych. W efekcie zamiast odwołać swe twierdzenia, Marcin Luter zarzuca papieżowi herezję, który interpretuje Pismo dowolnie, fałszując Je. Papież rości sobie prawo do formułowania nowych prawd wiary. Dlatego Luter widzi w nim antychrysta.
Literatura:
Th. Dieter, Assertio omnium articulorum Martini Lutheri per bullam Leonis X. novissam damnatorum. In: V. Leppin, G. Schneider-Ludorff (Hrsg.), Das Luther-Lexikon, 2015, 79-80.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz