Marcin Luter w cytatach

16. Odpusty Pierwszym znanym odpustem jest odpust udzielony w 1019 przez biskupa Poncjusza z Arles dla pielgrzymów przybywających do opactwa w Montmajour. Następnie, ok. 1063 papież Aleksander II i w 1095 Urban II udzielili odpustu dla wszystkich uczestników wypraw krzyżowych. W 1300 roku Bonifacy VIII ogłosił pierwszy Rok Jubileuszowy, w związku z którym na mocy bulli Atiquorum habet udzielił odpustu wszystkim pielgrzymującym do grobu Piotra Apostoła. Pierwszy rok jubileuszowy spełnił oczekiwania duszpasterskie i w związku z tym Klemens VI ogłosił rok 1350 kolejnym jubileuszem. Z tego powodu wydał w 1343 bullę Unigenitus Dei Filius . Bulla ta była nie tylko ogłoszeniem jubileuszu, ale również pierwszym wykładem teologicznym dotyczącym odpustów. Od tamtej pory lata jubileuszowe i odpusty z nimi związane obchodzone są w Kościele regularnie. Kolejnymi zachowanymi dokumentami dotyczącymi odpustów są akta procesowe zwolenników Johan Wycliffe´a i Jana Husa z okresu soboru w Konstancj...

Po tym, jak Marcin Luter podczas przesłuchania u kardynała Kajetana nie wyrzekł się swoich wątpliwości związanych z praktykami kościelnymi (m.in. sprzedaż odpustów) opisanych w 95 tezach z 31.10.1517, musiał uciekać z Augsburga. Wobec niego toczył się proces o herezję (causa Lutheri), a jego pobyt w mieście nie miał już dłużej sensu. Doktor Luter uciekł, aby uniknąć aresztowania przez cesarskich żołnierzy. Christoph Langenmantel, kanonik i karmelita z kościoła p.w. św. Anny, a także syn ówczesnego burmistrza Augsburga Georga Langenmantela, potajemnie poprowadził go przez tajną bramę w murze miasta w nocy z 19 na 20 października 1518.  Zgodnie z tradycją Langenmantel powiedział przy bramie do Lutra: „Tam na dole” ("Da hinab!"), wskazując na miejsce, gdzie czekał na Lutra koń do ucieczki. To miejsce jest do dziś tak nazywane i upamiętnione  odpowiednim pomnikiem. 25 listopada 1518 Marcin Luter wysłał mu z Wittenbergi list z podziękowaniami za pomoc. Literatur...

Strona tytułowa przedruku "Do chrześcijańskiej szlachty..." z 1520 roku Jak wcześniej podaliśmy pismo "Do chrześcijańskiej szlachty narodu niemieckiego..." Marcina Lutra zawiera 26/27 artykułów o reformie Kościoła Powszechnego: 1. Podobnie jak Sobór Powszechny w Bazylei z 1431 roku, Reformator wezwał do zaprzestania płacenia tzw. annatów, które były niezbędnym źródłem finansowania papiestwa. 2. Papieskie nadużywanie władzy nad urzędami kościelnych na terytorium Niemiec wiążące się z ich obsadzeniem przez zagranicznych duchownych, którzy nie wykonywali swoich obowiązków na miejscu, powinno zostać zakończone. 3. Biskupi nie powinni już być powoływani przez Rzym. Idąc za przykładem Kościoła wczesnochrześcijańskiego, biskup powinien zostać powołany przez dwóch sąsiadujących biskupów lub arcybiskupa. 4. Świeckich spraw nie należy już rozpatrywać w Rzymie. 5. Tzw. reservatio pectoralis powinien zostać zniesiony. Umożliwiło to papieżowi skorzystanie z prebendy - uposaż...

Strona tytułowa pisma "Do chrześcijańskiej szlachty..." Marcin Luter, który przedstawia się jako mnich i doktor teologii, chce rozwiązywać skargi ówczesnego chrześcijaństwa jako błazen nadworny. Ten ostatni miał zaszczyt bezkarnie ostro krytykować władców. Niespójny tekst traktatu można podzielić na trzy główne części: A) Trzy mury, które zbudowali „romaniści” ("Romanisten"), aby uniemożliwić reformy; B) Porządek obrad przyszłego soboru powszechnego; C) 26 (lub 27) artykułów reformatorskich. Trzy mury Doktor Luter argumentuje w pierwszej części powstanie murów w formie pierścienia, jak to było w zwyczaju dla miast i zamków jego czasów. Jednocześnie nawiązuje do biblijnej opowieści o murach Jerycha, które zawaliły się na dźwięk trąb (Joz 6). Za potrójnym murem chronili się dotychczas przed naprawą Kościoła "romaniści" - zwolennicy istniejącego porządku w Kościele Zachodnim, budując go stwierdzeniami, że: - status duchowy jest ponad stanem ...

Ł. Cranach Starszy, Marcin Luter jako mnich augustiański, 1520. "Do chrześcijańskiej szlachty narodu niemieckiego o poprawie stanów chrześcijańskich" (An den Christlichen Adel deutscher Nation von des Christlichen standes besserung) to pismo programowe Marcina Lutra napisane we wczesnym nowożytnym języku niemieckim. Jego znaczenie polega na tym, że wittenberski teolog wyraźnie zerwał z Kościołem rzymskokatolickim. Opisał papieża (konkretnie: Leona X z rodziny Medyceuszy) jako Antychrysta i sformułował zasadę powszechnego kapłaństwa wiernych. Podział chrześcijaństwa na duchowieństwo i świeckich został zatem porzucony. Szlachta i cesarze, ale także sędziowie miejscy i ostatecznie wszyscy chrześcijanie zostali poproszeni o zainicjowanie reform kościoła. Luter, krótko przed wykluczeniem z oficjalnego kościoła jako heretyk, działa w tym traktacie również jako prowokator: dzięki Pismu Świętemu „potwierdził, że trzeba go wykluczyć właśnie w tym momencie” (Thomas Kaufmann: Luther...

78 - W przeciwieństwie do tego uważam, że tak ten, jak i każdy inny papież ma większą łaskę do podarowania, a mianowicie Ewangelię, działanie ducha, dar uzdrowienia itd., jak można przeczytać w 1. Kor 12, 28.