Hadrian VI

Hadrian VI

Urodził się 2 marca 1459 w Utrechcie jako Adriaan Florenszoon Boeyens. Gdy był jeszcze dzieckiem, zmarł jego ojciec, Florens Boeyens, stolarz i pracownik przy budowie okrętów. Matka, Geertruid jednak O jego dalszą edukację zadbała jego matka – Adriaan uczył się w Utrechcie i w Zwolle, zapoznał się też z ruchem devotio moderna, propagującym ideały ubóstwa i miłosierdzia. Studiował na Uniwersytecie w Leuven, który ukończył w 1476 roku. W 1478 uzyskał tytuł magistra teologii, w 1491 tytuł doktora teologii, a rok wcześniej przyjął święcenia kapłańskie. Z biegiem lat został profesorem filozofii i teologii na Uniwersytecie w Lowanium. Na uniwersytecie pełnił funkcje rektora w latach 1493/94 i 1502/03, dziekana wydziału teologicznego kilka razy.

W 1507 został opiekunem księcia (przyszłego cesarza) Karola Habsburga. Od 1515 roku przebywał w Hiszpanii, aby zapewnić następstwo hiszpańskiego tronu swemu podopiecznemu. W 1516 r. został regentem królestwa Hiszpanii, wspólnie z kardynałem Francisco Jiménez de Cisneros. 18 sierpnia 1516 wybrany biskupem Tortosy; konsekrowany przez Diego de Ribera, biskupa Sergowii. W tym samym roku został też inkwizytorem generalnym Aragonii, a dwa lata później – także Kastylii.

Podczas konklawe po śmierci Leona X, Kolegium kardynalskie było głęboko podzielone pomiędzy kilku kandydatów. Jednym z nich był angielski lord, kardynał Thomas Wolsey. Pomimo, że Hadrian był nieobecny z powodu sprawowania władzy w Hiszpanii, został wybrany na papieża 9 stycznia 1522 roku. Do czasów Jana Pawła II był ostatnim papieżem, który nie pochodził z Włoch. Stanowił przeciwieństwo stereotypu renesansowego kardynała, był uważany za uczciwego i bogobojnego.

Jako obcokrajowiec nie cieszył się sympatią Rzymian. Na samym początku pontyfikatu postanowił przeprowadzić reformę centralnej administracji i wprowadzić drastyczne oszczędności w Stolicy Apostolskiej, co spotkało się z ostrym protestem w Kurii. Wszelkie próby reform były deprecjonowane przez kardynałów, niechętnych Hadrianowi. Kolejnym krokiem nowego papieża, była próba zjednoczenia chrześcijan w Europie przeciwko Turkom i ich władcy Sulejmanowi Wspaniałemu, pod którego wodzą zdobyto Belgrad w 1521 roku. Próba ta jednak zakończyła się niepowodzeniem.

W grudniu 1522, na Sejmie Rzeszy w Norymberdze uznał winę Kościoła katolickiego za rozłam religijny. Hadrian VI chciał stłumienia powstrzymać rozwój Reformacji poprzez reformę Kościoła. W imieniu Hadriana, wyznanie win wygłosił legat papieski Francesco Chieregati. Papież zażądał jednak, by Marcin Luter został ukarany za herezję, a edykt wormacki został wprowadzony w życie.

Zwalczał też humanistów, których uważał za potencjalnych heretyków. Reformy Hadriana VI spotkały się z ogólnym protestem. Gdy umarł 14 września 1523, umieszczono na drzwiach jego lekarza szyderczy napis: "Oswobodzicielowi Miasta".


Literatura:

1. J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży, 1997, 360-362.

2. https://cardinals.fiu.edu/bios1517-ii.htm#Dedel (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [Retrieved 2013-05-10].

3. R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, 1996, 131.

4. H. Schreckenberg, Hadrians Schuldbekenntnis. In: Christ in der Gegenwart, Jg. 65 (2013), 515.