W dniach 4-9 grudnia 1521 roku Marcin Luter pojechał potajemnie do Wittenbergi. W drodze otrzymał wiadomość o próbach radykalnej Odnowy Kościoła przez niektórych zwolenników Reformacji, w tym Andreasa Karlstadta. Gdzie dokładnie Reformator dowiedział się o tym? Tego nie wiemy. Niebawem po przybyciu do Wittenbergi doktor Luter postanowił pisemnie sprzeciwić się przeciwko niepokojom w mieście. 12 grudnia wysłał z zamku Wartburg manuskrypt pisma, które zostało wydane w 1522 roku pod tytułem „Eine treue Vermahnung sich zu hüten vor Aufruhr und Empörung” („Wierne upomnienie, by wystrzegać się rozruchów i oburzenia", WA 8,676-687). Marcin Luter nawiązuje w nim do studenckich rozruchów przeciwko klerowi w Erfurcie w czerwcu 1521 roku. Reformator uważa, że antychrześcijańskie królestwo papieża należy zwalczać mocą Słowa Bożego, a nie bezpośrednim użyciem siły. Bunt i tak wywołany chaos jest spowodowany działaniem diabła. Przemocy nie da się usprawiedliwić, nawet jeśli jest użyta z dobrych pobudek, gdyż jest ona nierozsądna, bo bardziej uderza w niewinnych niż tych, co go wywołali (WA 8,680,18-20). W finalnej części pisma Luter zwraca się przeciwko zwolennikom jego nauk, którzy pospiesznie wprowadzają reformy liturgiczne bez „niesienia Ewangelii w serce słabym w wierze”, nieprzygotowanym na tego typu zmiany. Doktor Luter ma na myśli tumult wywołany podczas jego pobytu w Wittenberdze, podczas którego studenci zniszczyli ołtarz w kościele franciszkanów.
Literatura:
1. H.-P. Hasse, Eine treue Vermahnung sich zu hüten vor Aufruhr und Empörung. In: V. Leppin, G. Schneider-Ludorff (Hrsg.), Das Luther-Lexikon, 2015, 183.
2. U. Bubenheimer, Luthers Stellung zum Aufruhr in Wittenberg 1520-1522 und die frühreformatorischen Wurzeln des landesherrlichen Kirchenregiments. In: ZSRG.K 71 (1985), 147-214.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz