Sermon von der Betrachtung des heiligen Leidens Christi
„Kazanie o kontemplacji świętego cierpienia Chrystusa” (Sermon von der Betrachtung des heiligen Leidens Christi) powstało w czasie Wielkiego Postu w 1519 roku i ma na celu pouczać wiernego do prawdziwej pobożności pasyjnej. Doktor Luter porusza się w nim między średniowieczną tendencją do rozumienia pokuty jako procesu wewnętrznego, o czym pisał Bernard z Clairvaux (1090-1153), a powszechnymi w XVI wieku praktykami uzewnętrzniania indywidualnego pokutowania poprzez pielgrzymki, modlitwy w wyznaczonych kościołach, kupno listu odpustowego itd. Kontemplacja świętego cierpienia Chrystusa porusza indywidualnie każdego wiernego do współodczuwania tych cierpień, tak jak gdyby miał on cierpieć z Chrystusem (WA 2, 137,23). Pogłębiona teologia grzechu jako nauka o tym występku (hamartiologia) pobudza automatycznie wiernego do medytowania Pasji Chrystusa. To droga, na które człowiek zaskakuje samego siebie i odkrywa Chrystusa cierpiącego za jego grzechy (WA 2, 138,15-22). Punktem kulminacyjnym ...