Fryderyk III Mądry
Niezwykle istotną rolę we wczesnym okresie reformacji odegrał
elektor saski, Fryderyk III Mądry. Ten niebywale zręczny polityk był protektorem
Doktora Marcina Lutra, chronił go przed atakami przeciwników, wyjednując dla
niego u cesarza Karola V nietykalność osobistą podczas Sejmu Rzeszy w Wormacji
(1521) oraz ukrywając go w latach 1521/22 na zamku Wartburg. Założył w 1502
roku uniwersytet w Wittenberdze a sprowadzając do tego niewielkiego miasta
znakomitych artystów i uczonych, doprowadził do rozkwitu architektonicznego i
kulturalnego całej Saksonii.
Fryderyk III Mądry był znany ze swojej głębokiej pobożności.
Jego kolekcja 19 000 relikwii, dająca odpust na około dwa miliony lat, okryła
się sławą w całej ówczesnej Europie. W 1518 roku elektor otrzymał od Leona X
najwyższe papieskie odznaczenie dla władcy katolickiego - Złotą Różę. W zamian za to miał doprowadzić do
wysłania swojego nieposłusznego profesora uniwersyteckiego na proces o herezję
do Rzymu. Władca Saksonii zrobił jednak wszystko, by ks. Marcin został
przesłuchany na terenie Niemiec, podczas Sejmu w Wormacji.
Obaj – Reformator jak i jego protektor – nigdy nie spotkali
się osobiście, przynajmniej nie ma na to żadnych pisemnych dowodów. Utrzymywali
z sobą kontakt głównie dzięki sekretarzowi dworskiemu, Jerzemu Spalatinowi.
Mimo, że Fryderyk III Mądry popierał przez cały czas ruch reformacyjny,
pozostawał jednocześnie katolikiem. Dopiero na łożu śmierci, 5 maja 1525,
przyjął Eucharystię pod dwiema postaciami, co uważa się za przejście na łono
kościoła ewangelickiego.
Literatura:
1. M. Rudersdorf, Friedrich (III.) der Weise. In: V. Leppin, G. Schneider-Ludorff (Hrsg.), Das Luther-Lexikon, 2015, 228-229.
2. F.W. Bautz, Friedrich der Weise, Kurfürst von Sachsen. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), Bd. 2, 1990, 128–129.
Komentarze
Prześlij komentarz