Dom Melanchtona w Wittenberdze jest uważany za jedną z najpiękniejszych kamienic w mieście. W renesansowej budowli z późnogotyckimi oknami i łukowatymi, schodkowymi szczytami mieści się umeblowany gabinet i sala śmierci Filipa Melanchtona, w której mieszkał on i jego rodzina. Uważany jest za „jeden z najpiękniejszych zachowanych domów obywateli i naukowców w Wittenberdze”.
Od 1954 roku w domu mieści się tu muzeum, w którym jest udostępniane zwiedzającym życie i twórczość tego najbliższego współpracownika Marcina Lutra: zdjęcia, grafiki i rękopisy Melanchtona i jemu współczesnych zostały pokazane z zachowaniem strukturalnie zastrzeżonej autentyczności. Od 1996 roku Dom Melanchtona znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część obiektów reformacyjnych w Wittenberdze.
W 1518 roku Filip Melanchton został mianowany profesorem w Wittenberdze. Po jego ślubie z Katarzyną Krapp w dniu 25 listopada 1520 roku oboje wprowadzili się do posiadłości przy Collegienstrasse 62. Początkowo na posesji znajdował się wyraźnie niszczejący gliniany budynek, który Melanchton nazywał także „Bude” („Buda”).
Kiedy w 1536 roku Melanchton zagroził opuszczeniem Wittenbergi, kosztem elektora Jana Fryderyka I i uniwersytetu wybudowano dla niego nowy, trzypiętrowy dom z przylegającym do niego dużym ogrodem. To zmotywowało go do pozostania w Wittenberdze, gdyż majątek ten podniósł go do rangi pełnoprawnego obywatela z związanymi z nim prawami, a dom już w roku 1556 dzięki podłączeniu do sieci wodociągowej posiadał bieżącą wodę.
Po śmierci Melanchtona 19 kwietnia 1560 salon i pokój śmierci od strony ulicy rzekomo pobielono, a dom służył później za mieszkanie profesora uniwersytetu. W latach 1796-1808 obok istniejącego budynku gospodarczego wybudowano stajnie dla koni i świń. W 1810 roku przygotowano i udostępniono dla zwiedzających salę mieszkalną, gabinetową i śmierci. W 1845 roku prywatny budynek został sprzedany państwu pruskiemu i poddany renowacji. Odsłonięto malowidła ścienne na drugim piętrze i odtworzono okno ze średniowiecznymi okrągłymi szybami. Podczas dalszych prac remontowych w 1897 roku odnaleziono dodatkowe malowidła w sali śmierci. Ponieważ zachowały się one jedynie we fragmentach, postanowiono stworzyć repliki. Od tego czasu wnętrze budynku zasadniczo zachowało swój obecny wygląd. 16 kwietnia 1945 bomby nalotu zniszczyły sąsiedni dom od wschodu (Collegienstrasse 59), a fala uderzeniowa zniszczyła także podwórze Domu Melanchtona, którego pozostałości następnie usunięto. W 1954 roku utworzono w Domu Melanchtona (Melanchthonhaus) muzeum historii lokalnej. Jej dyrektorem od 1956 roku był historyk i lokalny badacz Heinrich Kühne.
 |
| Dom Melanchtona od Collegienstraße |
 |
| Tablica pamiątkowa |
 |
| Dawna jadalnia |
 |
| W muzeum |
 |
| Pokój śmierci Filipa Melanchtona |
 |
Filip Melanchton zmarł 19 kwietnia 1560 roku tuż przed godziną
19:00 |
 |
| Astrolabium |
 |
| Filip Melanchton i Jan Kalwin |
 |
| Popiersia Melanchtona |
 |
| Z dziełami Melanchtona zebranymi w muzeum |
 |
| XVI-wieczna grafika |
 |
| W ogrodzie |
 |
| Widok na dom Melanchtona z ogrodu |
Literatura:
1. E. Wießner, Zur Geschichte des Melanchthonhauses nach 1945. In: Jens Hüttmann, Peer Pasternack (Hrsg.), Wissensspuren. Bildung und Wissenschaft in Wittenberg nach 1945, 2004,109–115.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz