Posty

Wyświetlanie postów z luty, 2018

Reformacja motorem emancypacji kobiet w kościele chrześcijańskim

Obraz
A kobiety w kościele? Ich rola zmieniła się z zasadą powszechnego kapłaństwa wiernych. Przez wieki nauczały one w słowach napisanych przez siebie pieśni. Pierwsza tego typu, autorstwa Elżbiety Cruciger (na foto) z 1524 roku, śpiewana jest do dziś. Trudno przy tym pominąć Luise Hensel, Annę Theklę von Weling, Marthę Müller-Zitzke, czy Evę-Marię Tobler-Zeltner. Jedną z niebywale zasłużonych kobiet dla reformacji była Katarzyna Zell, która pomagała swojemu mężowi Mateuszowi w przeprowadzeniu odnowy kościelnej w Strasburgu. Opiekowała się chorymi, ubogimi i więźniami. Prowadziła otwarty na każdego potrzebującego dom pastora - w czasach wojny chłopskiej nierzadko przebywało tam sto osób! Schronienia udzielała również baptystom, w tym Kacprowi Schwenckeldowi. Działalność literacką rozpoczęła w 1524 roku. Utrzymywała kontakt listowny z wieloma reformatorami, w tym Marcinem Lutrem. W 1529 towarzyszyła teologom szwajcarskim podczas rozmów religijnych w Marburgu. W 1538 roku odwiedziła wraz ...

Reformacja bodźcem do indywidualizacji i emancypacji

Obraz
Ewangelicka odnowa chrześcijaństwa kładła nacisk na rozwój relacji każdego wiernego z Bogiem bez pośrednictwa instytucji kościelnej czy drugiej osoby. Postulowana wolność jednostki stała się siłą napędową do „usamodzielnienia" na polu religijnym. Reformacja uwzględniała od samego początku specyfikę natury ludzkiej. Każdy z nas postrzega świat przez pryzmat własnych doświadczeń i możliwości ruchowych, intelektualnych, emocjonalnych itp. Żaden inny człowiek nie może narzucić drugiemu swojej wizji Kościoła, Boga itd. bowiem pozostaje takim samym grzesznikiem jak on. Jedynym autorytetem w kwestii wiary jest Słowo zapisane w Biblii. Czytający chrześcijanin „przepuszcza" Je przez filtr swoich zmysłów i buduje własne wnioski na Jego temat. Niedzielne kazanie pełni funkcję drogowskazu, bodźca do dalszych rozważań, w żadnym wypadku nie stanowi nieomylnej wykładni. W kościele każdy wierny otrzymywał swoje wyznaczone w danym rzędzie ławek miejsce - nie musiał już stać w grupie (do cza...

Gdzie jest najwięcej ewangelików w Niemczech?

Obraz
Rysunek obrazuje procentowy udział członków Kościoła Ewangelickiego w Niemczech (EKD) w poszczególnych okręgach zgodnie ze spisem ludności przeprowadzonym w 2011 roku. Pod koniec 2014 roku 27.9% społeczeństwa niemieckiego należało do EKD. Na Północy Niemczech mieszka zdecydowana większość ewangelików: w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn 49.2% a w Dolnej Saksonii 46.9% ludności to członkowie EKD. We wschodnich landach większość społeczności nie przynależy do żadnego związku wyznaniowego. W mieście urodzin i śmierci Doktora Marcina Lutra, w Eisleben, jedynie 7% mieszkańców utożsamia się z którymkolwiek kościołem chrześcijańskim. Literatura: https://www.ekd.de/statistik-downloads-44300.htm

Słynni polscy luteranie - XVI i XVII wiek

Obraz
Zofia Jagiellonka (1522-1575) - królewna polska i księżniczka litewska, księżna brunszwicka, córka Zygmunta I Starego i   Bony Sforzy, w 1570 roku przeszła na luteranizm i stała się jedyną luteranką w dynastii Jagiellonów; Jan Firlej (1521-1573) - marszałek wielki koronny, wojewoda krakowski, lubelski i bełski, sekretarz królewski, po 1550 roku stał się luteraninem, potem przeszedł na ewangelicyzm reformowany (kalwinizm); Stanisław Murzynowski (1528-1553) – pisarz reformacyjny, tłumacz, autor pierwszego przekładu Nowego Testamentu na język polski (1551–1553);   Jan Kochanowski (1530-1584) – poeta renesansowy, sekretarz królewski (kwestia przynależności nie jest jednoznacznie potwierdzona, istnieje szereg przesłanek (m.in. treść późniejszych utworów, brat Andrzej był luteraninem i studiował w Królewcu), że przynajmniej przez jakiś czas był luteraninem); Mikołaj Gomółka (1535-1591) - najbardziej znany polski kompozytor XVI wieku; Świętosław Orzelski (1549-159...

Reformacja jako siła napędowa filantropii i wolontariatu

Obraz
               Obie formy działalności na rzecz drugiego człowieka, zarówno filantropia (gr.  φιλανθρωπία) jak i wolontariat, mają korzenie w czasach antycznych. Nad potrzebą czynienia dobra zastanawiali się m.in. Demostenes, Arystoteles, czy stoicy. Działalność osób bądź instytucji, polegająca na bezinteresownym udzielaniu pomocy finansowej lub materialnej potrzebującym była powiązana we wczesnym chrześcijaństwie z miłością do bliźniego i miłosierdziem Bożym. W średniowieczu odnotowuje się znaczny spadek tej formy działania a osoby zakładające szpitale, ochronki dla ubogich nierzadko kanonizowano (św. Jadwiga Śląska, królowa Jadwiga Andegaweńska), by przywołać nieliczne wzorce na przestrzeni tysiąca lat. Pojedyncze ośrodki ochrony zdrowia zakładały klasztory (męskie i żeńskie). Trudno jednak mówić o kompleksowej filantropii, czy wolontariacie w wiekach średnich.           ...

Teza miesiąca - Tezy 50 i 51

Obraz
Teza 50 - Należy nauczać chrześcijan, że gdyby papież wiedział, w jaki sposób kaznodzieje odpustowi wyciągają pieniądze, to wolałby on raczej spalić na popiół kościół św. Piotra niż wybudować go ze skóry, mięsa i kości swej trzody.   Teza 51 - Należy nauczać chrześcijan, że papież w razie konieczności (jeśli by tak być musiało) byłby także gotów sprzedać kościół św. Piotra, aby dać pieniądze wielu tym, od których je kaznodzieje odpustowi wyłudzili.