Marcin Luter w cytatach

Augsburg był na początku XVI wieku jednym z najważniejszych centrów gospodarczych Europy. Tutaj powstawały niczym grzyby po deszczu kolejne zakłady złotnicze, tu otwierano drukarnie. Za sprawą dwóch rodzin Fuggerów i Welserów Augsburg stał się jednym z finansowych centrów kontynentu. Bogactwo mieszkańców odcisnęło swoje piętno w budowie znakomitych kościołów i domów.  Marcin Luter odwiedził po raz pierwszy Augsburg podczas swej podróży do Rzymu w 1511 roku. Jego najdłuższy pobyt w mieście jest związany z przesłuchaniem przez kardynała Kajetana w 1518 roku. W dawnym klasztorze karmelitów przy kościele p.w. św. Anny znajduje się muzeum, gdzie Reformator mieszkał na czas przesłuchania (od 7.10 do 20.10.1518).   Nowoczesne pomieszczenia umożliwiają zwiedzającym zapoznanie się z przebiegiem konfrontacji pomiędzy Lutrem, a legatem papieskim. Więcej o tym w poprzednich postach w zakładce Augsburg.   Muzeum jest dostępne dzięki wejściu przez krużganki A...

Muzyka odgrywała znaczącą rolę w oddawaniu czci Bogu. Gdy Jahwe przeprowadził naród izraelski przez Morze Czerwone, wznieśli oni triumfalną pieśń zwycięstwa. Kobiety na czele z Miriam, siostrą Mojżesza, tańczyły, śpiewały i grały na tamburynach (Księga Wyjścia 15, 20). W późniejszych czasach król Dawid zorganizował służbę tysięcy muzyków, dzięki czemu gra na instrumentach stała się nieodłącznym elementem wielbienia Boga w przybytku, a potem w świątyni, którą wybudował jego syn Salomon (1. Kronik 23, 5). W czasach biblijnych instrumenty robiono z cennego gatunku drewna, metalu oraz rogów i skóry zwierząt. Niektóre zdobiono kością słoniową. Struny sporządzano z włókien roślinnych lub jelit zwierzęcych. Instrumenty te można podzielić na trzy podstawowe kategorie: instrumenty strunowe (harfa, lira i lutnia), instrumenty dęte (róg zwany szofarem, trąba, flet czy piszczałka) oraz instrumenty perkusyjne (tamburyn, sistrum, czynele i dzwonki). Z towarzyszeniem tych instrumentów recytowano ...

Pierwszy film o Reformatorze pt.: „Doktor Martinus Luther” w reżyserii Hermanna Litta pochodzi z 1911 roku. Jednym z najgłośniejszych okazał się dramat biograficzny „Luther” (reż. Eric Till, 2003), w którym tytułową rolę Doktora Lutra zagrał Joseph Fiennes a elektora saskiego, Fryderyka III Mądrego – sir Peter Ustinov (jego ostatnia artystyczna kreacja). W polskiej telewizji publicznej jak dotąd nie wyemitowano tego filmu, a jeśli chodzi o stacje prywatne – na ten ruch zdecydowała się kilka razy HBO. Literatura: 1. E. P. Wipfler, Luther im Stummfilm: Zum Wandel protestantischer Mentalität im Spiegel der FIlmgeschichte bis 1930. In: Archiv für Reformationsgeschichte 98 (2007), 167–198. 2. https://www.filmweb.pl/film/Luter-2003-34936

Wittenberski Reformator to człowiek, którego życie i twórczość inspirowały pokolenia zarówno zwolenników jak i przeciwników odnowy Kościoła. Pisano o nim wiersze, dramaty (zwłaszcza w XIX i XX wieku), sztuki teatralne, powieści i opowiadania. Ukazywano go w nich w rozmaity sposób. Protestanci budowali podwaliny zreformowanej Tradycji oraz swoją tożs amość na wyidealizowanej postawie ks. Marcina. Katolicy demonizowali niepokornego mnicha augustiańskiego, walcząc tym samym przeciwko głoszonym przez niego ideom (V. Leppin, G. Schneider-Ludorff (Hrsg), Das Luther-Lexikon, 2015, 402-405). Doktor Luter stał się bohaterem literackim od czasu Sejmu Rzeszy w Wormacji (1521). Publiczny sprzeciw wobec decyzji Cesarza i Papieża wywołał ogromne zainteresowanie osobą niepokornego mnicha. Jeszcze w tym samym roku opublikowano po łacinie „Passio Doktori Martini Lutheri” nieznanego autora, wkrótce przetłumaczony na język niemiecki. Niesłychaną popularnością cieszył się „Wittenberski słowik” Hans...

Oto oratorium "Luther" powstałe z okazji 500-lecia Reformacji w 2017 roku.  Więcej na LUTHER ORATORIUM  

Wnętrze Kościoła Zamkowego (Schlosskirche) w Wittenberdze. Foto: K. Basiński. 17 - Wydaje się konieczne z jednej strony pomniejszanie strachu dusz przed czyśćcem a z drugiej strony – pomnażanie miłości (do Boga). 18 - W ydaje się, że ani rozsądek, ani podstawa Pisma Świętego nie potwierdzają tego, żeby znajdowały się one poza stanem, w którym można otrzymać pomnożony udział w zasłudze albo miłości (Bożej).   19 - Wydaje się jednocześnie, że dusze te, a przynamniej nie wszystkie, nie mogą być absolutnie pewne swojego błogosławieństwa, chociaż my nie mamy co do tego wątpliwości.   20 - Gdy papież udziela „całkowitego odpustu od wszelkich kar”, to nie ma przez to na myśli łącznie wszystkich kar, lecz tylko te, które zostały przez niego nałożone.   21 - Przeto mylą się wszyscy kaznodzieje odpustów, którzy głoszą, że człowiek przez odpust papieski może uwolnić się od wszelkich kar.   22 - O tyleż...